‘Het zet geen zoden aan de dijk als ik hier open over schrijf en na verloop van tijd toch weer porno kijk’ (MaddoC – Psalm 153)

‘Ik schaam me voor de gedachtes die ik over je had. Dat ik bewust nog flirtte met je toen ik al getrouwd was’  (Frenzy – Vergeef Het Me)

Zomaar twee lines die je terug gaat horen op ons album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Eerlijke teksten zijn altijd ons handelsmerk geweest, op de nieuwe plaat is dat niet anders. Grofweg ingedeeld krijgen we daar drie soorten reacties op. In deze blog een reactie op die reacties!

Allereerst de meest gehoorde:

  • Wat geweldig dat jullie zo open en transparant durven te communiceren in jullie teksten, herkenbaar!

Op ons vorige album stond het nummer Draag Me, over een persoonlijke worsteling in een tijd van ziekte en depressie. Wat begon als een heel persoonlijk verhaal richting God, vrouw en vrienden werd een publieksfavoriet waar massaal op werd gereageerd. Bezoekers staan na optredens soms in de rij om iets over het nummer te zeggen en iets van hun eigen verhaal te delen. Ik vind het nog steeds een fantastisch voorrecht dat iets wat God in ons hart gelegd heeft zoveel mensen mag raken en bemoedigen. We kiezen er daarom heel bewust voor om onze persoonlijke levens te beschrijven in de nummers.

Toch is het ook weleens lastig, om voor de zoveelste keer open kaart te spelen. Je weet dat veel mensen het mooi vinden, schuilt daar wellicht vooral een schreeuw om aandacht achter? Is het wel zo knap om je persoonlijke sores te delen, als deze poëtisch verwoord zijn en volop gewaardeerd worden door mensen? Wat is het afbreukrisico? Ben je niet goedkoop aan het scoren door je emoties zo makkelijk op tafel te gooien? Er zijn luisteraars die hier ook zo over denken. Zij stellen wel eens de volgende vraag:

  • Waarom deel je in vredesnaam je persoonlijke worstelingen met een groot publiek, wat is je doel?

Zo schreef Gerteke Almekinders – de Jong van Dag 6 ‘Dominee, houd die porno maar voor je hoor’, als antwoord op een pleidooi van oud-Damascuslid Bob Venus voor meer openheid in de kerk. Ik kan me ergens iets voorstellen bij het standpunt van Gerteke. Natuurlijk horen gevoelige details thuis binnen een sfeer van veiligheid en vertrouwen. Toch geloof ik, net als Bob, sterk in het stellen van een voorbeeld en het voorleven van dat wat je zegt. Als niemand de knuppel in het hoenderhok gooit, als niemand een situatie bespreekbaar maakt in het openbaar, leren we dan überhaupt te communiceren over moeilijke onderwerpen?

Juist om issues uit de taboesfeer te halen is het zó belangrijk om de druk van de ketel te halen door open en eerlijk over onszelf te vertellen en een voorbeeld te stellen. En natuurlijk houden wij bepaalde privé informatie ook voor onszelf en vertellen we niet alles. Maar wel veel. Heel veel. Omdat we geloven dat we een rolmodel zijn, met name voor onze jongere luisteraars. En omdat we heel dicht bij ons publiek willen staan. Dit leidt met name in kerken ook nog wel eens tot de volgende reactie:

  • Wel mooi dat je dit deelt. Ik hoop dat je mag groeien naar een volwassen geloof.

Zelf vind ik dit een wat vervelende reactie, het impliceert dat de ander al veel verder weg op is, dat mijn ogen nog geopend moeten worden. Toch zet het me wel degelijk aan het denken. Getuigen mijn teksten inderdaad van een kinderlijk geloof? Blijven we niet teveel hangen in onze worstelingen? Moeten we niet meer schrijven vanuit een gezond, volwassen theologisch kader en dus meer ‘op de preekstoel gaan staan’? Misschien wel. Feit is wel dat ik daar zelf nog niet ben, en het laatste dat ik wil is een masker op zetten, zoals in mijn ogen te veel christelijke artiesten en sprekers wel doen. Ik val nog steeds af en toe terug in slechte gewoontes, zoals de blogtitel al impliceert. Daarin heb ik nog steeds een zoektocht en een leerweg om af te leggen.

Als het goed is hoor je ook groei en volwassenheid terug in onze teksten. Maar net zoals Koning David, met al zijn wijsheid en ervaring, de pen bleef oppakken en pijnlijk eerlijk zijn falen beschreef, weiger ik om me in mijn teksten anders voor te doen dan ik ben. Soms wil ik mijn eigen uitspraken nuanceren, bijvoorbeeld door te noemen dat porno kijken slechts incidenteel voorkomt en dat alles sinds Draag Me veel beter gaat. Maar maakt dat eigenlijk wel uit? Voor ons allemaal geldt dat we genade nodig hebben als we weer eens op onze bek zijn gegaan. Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen!

MaddoC, rapper in Damascus, schrijft een aantal columns in aanloop naar de release van hun album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Hierin deelt hij ervaringen uit zijn muzikantenbestaan en kijkt hij verwonderd om zich heen maar vooral ook in de spiegel. Meer info: www.damascushiphop.nl