“Al 2000 views voor onze nieuwe videoclip binnen 24 uur! Glory be to God!” Voorheen zag je zulke berichten regelmatig op onze social media pagina’s. Of check deze tweet van 16 mei 2016: “Zo maar ‘es met twee man sterk het PSV stadion op z’n kop zetten. Wordt een feestje!”. Wat we er niet bij vertelden is dat het om een evenement ging waar ongeveer 200 mensen op afkwamen, die er wat verloren bijzaten omdat 29.800 stoeltjes leeg bleven. Het stadion bleef dus gewoon overeind staan en we hebben op feestjes gerapt met 20 bezoekers waar de sfeer er beter in zat.
Wat is dat toch, dat wij als artiesten de schijnwereld die social media toch al is, nog eens extra aangrijpen voor een flinke portie borstklopperij? De meest gelikte foto’s komen voorbij, met een bericht als “alleen maar liefde voor jullie” terwijl het ongeschreven bijschrift luidt: “kijk mij ontzettend lekker gaan”. Berichten over duizenden views, lovende reacties en uitverkochte shows vliegen je om de oren. En wij als christenen? Wij doen daar vrolijk aan mee!
Natuurlijk, we hebben allemaal Jeremia 9:23-24 gelezen. Maar meestal biedt dat vooral een kans om, onder het mom van ‘alle eer aan God’, onze blessings nog eens extra voor het voetlicht te werpen. Met onze lieve Heer als bandpromotor, die het goede dat hij geeft vooral tot uiting laat komen op een gelikt podium ten faveure van een hipster met gitaar en vetkuif. Zijn we echt zo onzeker met elkaar, altijd maar op zoek naar erkenning?
Sure, er is een andere kant van de medaille. Ook in de gospelscene is er volop sprake van concurrentie. Voor jou en mij tien andere Geralds, Matthijns, Hanne’s en Keessies. Doorbreken als veelbelovend worshiptalent in Veenendaal en omstreken? Achteraan aansluiten s.v.p.! Dus: we zorgen dat onze marketing op orde is. Helemaal als mijn broodwinning ook nog eens gebaseerd is op mijn muziek carrière. Want: zonder likes, views en positieve recensies geen boekingen en knallende verkoopcijfers op de biblebelt.
De hamvraag: hoe houden we professionaliteit en integriteit op een gezonde manier in balans? Zonder de wijsheid in pacht te hebben, drie sleutels die mij daarbij helpen:
1) Zelfspot. Neem jezelf niet te serieus. Als Bono een album aankondigt is het menens, als ik iets rondtoeter zijn de meesten het over vijf minuten alweer vergeten. Doorbreek de picture perfect en deel ook die kritische recensies, lege zalen en valse noten. Note to self: zelfspot versterkt je likeability, iets wat je waarschijnlijk vergeefs probeerde te bereiken met al die goednieuws berichten.
2) Inlevingsvermogen. Is het voor mijn luisteraars echt zo boeiend om te weten dat mijn videoclip al zoveel duizend views heeft behaald? Hebben we die perfecte glimlach niet al 3x eerder gezien op Instagram deze maand? Tegenover die 50 likes staan misschien wel 500 personen die niet reageren maar je berichten steeds vaker met een korreltje zout nemen.
3) Eerlijkheid. Blijf integer naar jezelf en God. Komen al die vrome praatjes recht uit mijn hart of is het een verkapte schreeuw om aandacht? Wat moet ik met een verentooi op een plek waar de zon niet schijnt? Af en toe afstand nemen van social media is voor mij persoonlijk sowieso een must.
Op een Canadese oorlogsbegraafplaats in Margraten las ik de volgende indrukwekkende spreuk: “from failing hands we throw the torch, be yours to hold it high”. Wij zijn met Damascus al veel te vaak op onze bek gegaan, voor jou als nieuw talent is er nog alle ruimte om een nieuwe standaard te zetten. En voor de rest van ons geldt: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Stay humble!
MaddoC, rapper in Damascus, schrijft een aantal columns in aanloop naar de release van hun album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Hierin deelt hij ervaringen uit zijn muzikantenbestaan en kijkt hij verwonderd om zich heen maar vooral ook in de spiegel. Meer info: www.damascushiphop.nl