Het artiestenbestaan is voor ons (of voor mij in ieder geval) één groot avontuur. Doordeweeks werk ik op kantoor in een zakelijk kloffie, in het weekend stappen we in de waggie en rijden we naar de uiteinden der aarde (lees: de krochten van de biblebelt) en elke keer is het weer een grote verrassing waar we terecht komen. Onverstaanbare dialecten, fantastische rijsttafels, benauwde boerenschuren: je kan het zo gek niet bedenken of we hebben het meegemaakt. Hartstikke leuk natuurlijk maar soms ook best wel even slikken als je na twee- en een half uur rijden staat op te treden in de regen voor drie kinderen, een hond en een ballon. In het kader van meer transparantie zoals ik in mijn vorige column noemde: de drie beroerdste optredens van Damascus!

Flevo Festival 2011
Locatie: strandpodium
Aantal bezoekers: 200 – 300
Verhaal: ons 2e(!) optreden was op het Flevo Festival, toen nog Neerlands’ grootste christelijke festival met jaarlijks zeker 10.000 bezoekers. Bizar natuurlijk. Vergelijk het met carnavalskapel De Droeftoeter die na drie blaaspartijen op de plaatselijke dorpsbrasserie wordt gevraagd om op te treden op Lowlands. Zegt misschien wel iets over christelijk Nederland. Of niet. Hoe dan ook, wij mochten daar optreden op een mooi buitenpodium in het zonnetje voor een volgepakt strand. Probleempje: we hadden net vijf nummers geschreven die we ongeveer voor de helft kenden, de beats waren niet of nauwelijks gemixt en we hadden een DJ meegenomen die onze muziek niet kende. Halverwege het ‘optreden’ ging het keihard regenen, waardoor het halve strand zich terugtrok onder de bomen op 300 meter afstand. Er zijn beelden van dit fiasco: waarop we elkaar gruwelijk in de weg lopen, onverstaanbaar schreeuwen en meters microfoondraad in de hand meetorsen. Grootste verrassing? Het jaar daarna werden we weer gevraagd! 

4M event 2014
Locatie: IJsselhallen, Zwolle
Aantal bezoekers: 10.000
Verhaal: een aantal jaar verder, tientallen uren stage ervaring rijker, ons debuutalbum uitgebracht. Jawel, jawel: oefening baart kunst. We waren dus klaar voor deze show en keken er reikhalzend naar uit: optreden voor duizenden bezoekers met een mooie, energieke setlist. Wow! Bij aankomst verdwaalden we backstage achter het hoofdpodium, klommen we over een hindernisbaan en wisten we na twee uur nog steeds niet wat er precies van ons verwacht werd. Wat bleek? Er was een lunchprogramma in een ‘arena’ waar auto’s werden omgegooid door macho mannenclubs, en als voorprogramma mochten wij het publiek opwarmen. Vanaf een aantal rode containers. Zonder monitorspeakers of andersoortig geluid dat we zelf konden verstaan. Het geluid uit de zaal kwam met drie seconden vertraging retour. Probeer dan nog maar eens in de maat te rappen. Daarnaast moesten we beginnen toen de zaal nog aan het volstromen was. Niemand begreep waarschijnlijk wat die drie schreeuwende jochies op containers aan het doen waren. Na afloop lazen we de volgende tweet: “Rap-muziek”… You gotta love it. Damascus hiphopcrew @ #4MEvent is wel spitsvondig met rijm, maar ook een stelletje zenuwenlijers… Tja. Spijker op de kop wat ons betreft!

Buurt BBQ 2015
Locatie: een dorpje in het oosten van het land
Aantal bezoekers: luisterend 2 of 3, verwoed vleesetend 6 of 7, toevallig in de buurt misschien 12 of 13
Verhaal: hier waren we al eerder geweest, in een klein traditioneel kerkje, waar we een jeugddienst mochten verzorgen. Het gebeurde bij soortgelijke optredens nog weleens dat oudsten ons hoofdschuddend de zaal uitkeken en eendrachtig baden dat het geluid uitviel. Hoe dan ook, dit optreden was blijkbaar een succes geweest. We werden namelijk teruggevraagd een jaar later om op te treden op een buurt BBQ, na een sportevent. Vol goede moed gingen Mart, Bob & Frenz (ik was er zelf niet bij en heb dit verhaal dus uit de overlevering) op pad. Eenmaal aangekomen was er precies één microfoon beschikbaar. Daarnaast ook nog een half vergane aftandse luidspreker. De paar bezoekers die er nog waren zaten gezellig met elkaar te kletsen en hadden meer aandacht voor hun zwart verbrande ribbetjes dan dat ze behoefte hadden aan een flinke portie hiphopherrie. Naar ik later hoorde hebben wij nog nooit zo drastisch een setlist ingekort. 

Natuurlijk, daar tegenover staan gelukkig ook tientallen geslaagde optredens vol energie, muzikale hoogtepunten en verbinding. Door de jaren heen werden we beter, raakten we meer op elkaar ingespeeld en konden we ook wat selectiever zijn in de keuze om wel of niet op een aanvraag in te gaan. Maar: eerlijk gezegd had bovenstaand lijstje ook nog wel wat uitgebreid kunnen worden. Het is een zegen, de hobby die we mogen uitoefenen. Echt waar! En soms, heel soms, is het ook een ware beproeving.

MaddoC, rapper in Damascus, schrijft een aantal columns in aanloop naar de release van hun album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Hierin deelt hij ervaringen uit zijn muzikantenbestaan en kijkt hij verwonderd om zich heen maar vooral ook in de spiegel. Meer info: www.damascushiphop.nl