damascus

BLOG #4 Porno kijken en daarover schrijven

‘Het zet geen zoden aan de dijk als ik hier open over schrijf en na verloop van tijd toch weer porno kijk’ (MaddoC - Psalm 153)

‘Ik schaam me voor de gedachtes die ik over je had. Dat ik bewust nog flirtte met je toen ik al getrouwd was’  (Frenzy – Vergeef Het Me)

Zomaar twee lines die je terug gaat horen op ons album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Eerlijke teksten zijn altijd ons handelsmerk geweest, op de nieuwe plaat is dat niet anders. Grofweg ingedeeld krijgen we daar drie soorten reacties op. In deze blog een reactie op die reacties!

Allereerst de meest gehoorde:

• Wat geweldig dat jullie zo open en transparant durven te communiceren in jullie teksten, herkenbaar!

Op ons vorige album stond het nummer Draag Me, over een persoonlijke worsteling in een tijd van ziekte en depressie. Wat begon als een heel persoonlijk verhaal richting God, vrouw en vrienden werd een publieksfavoriet waar massaal op werd gereageerd. Bezoekers staan na optredens soms in de rij om iets over het nummer te zeggen en iets van hun eigen verhaal te delen. Ik vind het nog steeds een fantastisch voorrecht dat iets wat God in ons hart gelegd heeft zoveel mensen mag raken en bemoedigen. We kiezen er daarom heel bewust voor om onze persoonlijke levens te beschrijven in de nummers.

Toch is het ook weleens lastig, om voor de zoveelste keer open kaart te spelen. Je weet dat veel mensen het mooi vinden, schuilt daar wellicht vooral een schreeuw om aandacht achter? Is het wel zo knap om je persoonlijke sores te delen, als deze poëtisch verwoord zijn en volop gewaardeerd worden door mensen? Wat is het afbreukrisico? Ben je niet goedkoop aan het scoren door je emoties zo makkelijk op tafel te gooien? Er zijn luisteraars die hier ook zo over denken. Zij stellen wel eens de volgende vraag:

• Waarom deel je in vredesnaam je persoonlijke worstelingen met een groot publiek, wat is je doel?

Zo schreef Gerteke Almekinders - de Jong van Dag 6 'Dominee, houd die porno maar voor je hoor', als antwoord op een pleidooi van oud-Damascuslid Bob Venus voor meer openheid in de kerk. Ik kan me ergens iets voorstellen bij het standpunt van Gerteke. Natuurlijk horen gevoelige details thuis binnen een sfeer van veiligheid en vertrouwen. Toch geloof ik, net als Bob, sterk in het stellen van een voorbeeld en het voorleven van dat wat je zegt. Als niemand de knuppel in het hoenderhok gooit, als niemand een situatie bespreekbaar maakt in het openbaar, leren we dan überhaupt te communiceren over moeilijke onderwerpen?

Juist om issues uit de taboesfeer te halen is het zó belangrijk om de druk van de ketel te halen door open en eerlijk over onszelf te vertellen en een voorbeeld te stellen. En natuurlijk houden wij bepaalde privé informatie ook voor onszelf en vertellen we niet alles. Maar wel veel. Heel veel. Omdat we geloven dat we een rolmodel zijn, met name voor onze jongere luisteraars. En omdat we heel dicht bij ons publiek willen staan. Dit leidt met name in kerken ook nog wel eens tot de volgende reactie:

• Wel mooi dat je dit deelt. Ik hoop dat je mag groeien naar een volwassen geloof.

Zelf vind ik dit een wat vervelende reactie, het impliceert dat de ander al veel verder weg op is, dat mijn ogen nog geopend moeten worden. Toch zet het me wel degelijk aan het denken. Getuigen mijn teksten inderdaad van een kinderlijk geloof? Blijven we niet teveel hangen in onze worstelingen? Moeten we niet meer schrijven vanuit een gezond, volwassen theologisch kader en dus meer ‘op de preekstoel gaan staan’? Misschien wel. Feit is wel dat ik daar zelf nog niet ben, en het laatste dat ik wil is een masker op zetten, zoals in mijn ogen te veel christelijke artiesten en sprekers wel doen. Ik val nog steeds af en toe terug in slechte gewoontes, zoals de blogtitel al impliceert. Daarin heb ik nog steeds een zoektocht en een leerweg om af te leggen.

Als het goed is hoor je ook groei en volwassenheid terug in onze teksten. Maar net zoals Koning David, met al zijn wijsheid en ervaring, de pen bleef oppakken en pijnlijk eerlijk zijn falen beschreef, weiger ik om me in mijn teksten anders voor te doen dan ik ben. Soms wil ik mijn eigen uitspraken nuanceren, bijvoorbeeld door te noemen dat porno kijken slechts incidenteel voorkomt en dat alles sinds Draag Me veel beter gaat. Maar maakt dat eigenlijk wel uit? Voor ons allemaal geldt dat we genade nodig hebben als we weer eens op onze bek zijn gegaan. Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen!

MaddoC, rapper in Damascus, schrijft een aantal columns in aanloop naar de release van hun album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Hierin deelt hij ervaringen uit zijn muzikantenbestaan en kijkt hij verwonderd om zich heen maar vooral ook in de spiegel. Meer info: www.damascushiphop.nl

by damascus

Releaseparty 'Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen'

‘Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen van Damascus: de plaat die je gehoord móet hebben!’

Na drie jaar wachten is het ein-de-lijk zover: Damascus brengt haar derde album uit en viert dit met een knallende releaseparty in Bonfire Dordrecht op 17 februari 2018. Met medewerking van een complete band, Reyer en Jay-Way. Vanaf diezelfde datum zal de nieuwe plaat overal verkrijgbaar zijn via de bekende digitale kanalen en in de christelijke boekhandel.

Damascus, zijn dat niet die blanke rappers met eerlijke teksten en stoere videoclips? Ja én nee. Met de komst van Eline Edens als zangeres van de groep is de sound van Damascus veel breder en volwassener geworden. Pop meets dance meets worship meets hiphop. Een toegankelijker geluid dus. En de teksten? Die zijn scherper dan ooit tevoren. Porno, de dood, onzekerheid, biblebelt issues: de hete hangijzers vliegen je om de oren. Maar: wel geschreven vanuit een rotsvast vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt. Nieuwe Ronde, Nieuwe Kansen: de plaat die je gehoord móet hebben!

Single Het Licht met zangeres Kinga Bàn werd in de eerste twee weken na lancering al tienduizenden keren bekeken en beluisterd. Maar er is meer: zo zorgen de titeltrack (met Reyer) en Tijd Om Te Gaan ervoor dat je niet stil kunt blijven zitten. Akoestische nummers als Liefde Heeft Het Laatste Woord doen denken aan recente radiohits van Diggy Dex. De muziek spreekt jongeren aan maar geeft ook 40+ers stof tot nadenken. Zo is er bijvoorbeeld het nummer Wie Ziet Mij, dat de groep schreef naar aanleiding van een reis met Compassion naar de Dominicaanse Republiek. De inbreng van zangeres Eline komt sterk naar voren in Volmaakt, een track over de worsteling die veel jonge meiden hebben met hun zelfbeeld. De bandleden van Damascus zoeken grenzen op, stellen kritische vragen, geven soms pijnlijk eerlijke antwoorden en schamen zich niet voor hun geloof. Ontwapenend én confronterend!

Tickets voor hét feest van het jaar zijn voor € 12,- (inclusief gratis cd!) verkrijgbaar via www.events4christ.nl. Er geldt een speciale korting voor (jeugd)groepen vanaf 10 personen.

Tracklist:
01 Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen met Reyer
02 Glorieus
03 Het Licht met Kinga Bán
04 Tijd Om Te Gaan
05 Psalm 153 met Jeremy Keurentjes
06 Volmaakt
07 Vergeef Het Me
08 Maak Het Recht met Tafariz
09 Vlieg Maar Kleine
10 Jabbok
11 Voapen
12 Wie Ziet Mij
13 Liefde Heeft Het Laatste Woord

by damascus

BLOG #3 Jij wilt meer luisteraars? Hoeveel geld heb je?

Een half jaar terug las ik een opmerkelijk persbericht. Nederlands hiphop label Top Notch bereikte het magische aantal van 1 miljard views op hun Youtube kanaal. 1 MILJARD! Dat is ongeveer 3x het aantal inwoners van de Verenigde Staten. Als je tot miljard zou willen tellen en je spreekt elke seconde een nieuw getal uit ben je ongeveer 32 jaar bezig. Freakin' 1 miljard dus. De populairste video op het kanaal, Energie van Ronnie Flex, heeft 10 maanden na release ruim 33 miljoen views. 2 kliks per Nederlander. Waarschijnlijk zit jouw grootmoeder of overbuurvrouw daar niet bij, net als vele andere landgenoten. Maar hoe komen ze dan in vredesnaam aan deze aantallen? Wat verdienen ze ermee? En wat betekent dit voor jou als huis-tuin-en-keuken artiest, zonder miljoenen streams of views?

Vroegah was de muziekindustrie qua verkoop overzichtelijker. Je bracht een plaat uit, investeerde een aanzienlijk bedrag en na cd verkoop hoopte je die investering terug te verdienen. Heel goed mogelijk als je een fijne plaat had gemaakt, aangezien er op cd verkoop à 20 euro per stuk best een mooie marge overbleef. Zo kon je prima leven van de muziek, ook als je niet dagelijks in stadions speelde of op de radio gedraaid werd.

We weten allemaal dat de cd verkoop volledig is ingestort. Leuk of niet, een logisch gevolg van de digitalisering. Een tijd lang kwam een mooi bedrag nog uit iTunes downloads. Maar ook die inkomsten verdwenen als sneeuw voor de zon. Immers, met Spotify of Apple music en een onbeperkte databundel hoef je helemaal niet meer te downloaden. Eén stream op Spotify levert je als artiest € 0,0072,- op, 1000 Youtube views = 1 euro. Leuk, voor wereldsterren als Beyonce en Coldplay die een miljardenpubliek hebben. Maar beginnende artiesten die het leuk doen met enkele honderden of duizenden luisteraars hebben er geen klap aan. En toch zie je steeds vaker relatief kleine artiesten miljoenen kliks pakken. Hoe kan dit?

Een flink aantal jaren geleden alweer ontstond er een levendige handel in schimmige fake accounts, nep volgers en kliks die voornamelijk uit Azië leken te komen. List en bedrog dus. Zo was er ook in Nederland een christelijke rapper die voor een single van zijn vrouw, een beginnend artiest met een vrij saai nummer inclusief dito videoclip, opeens in enkele dagen meer dan een miljoen views scoorde. Daarover werd ook nog eens flink gepocht online. De 13-in-een-dozijn reacties onder de video van diverse nepaccounts (inmiddels verwijderd), maar ook een portie gezond verstand , waren voldoende om te concluderen dat dit geen zuivere koffie was. Destijds was het nog vrij helder: fake versus real, bedrog versus eerlijkheid, gekocht versus organisch. Daarbij wel de kanttekening: het kan natuurlijk dat anderen dit uit jouw naam deden (al was het niet waarschijnlijk gezien het kostenplaatje dat er aan hing).

Tegenwoordig is dat beeld genuanceerder. Je kunt op Facebook, Instagram en Twitter je muziek promoten zodat een gericht publiek meer gaat klikken. Op Youtube kan je ook advertenties met jouw videoclip sponsoren, zodat extra veel mensen (eventueel ook uit andere landen) jouw video te zien krijgen. Daarnaast zijn er bedrijven die jou, tegen flinke betaling, op populaire afspeellijsten kunnen plaatsen, waardoor jij opeens miljoenen plays krijgt. Via diensten als Streamify kan je Spotify luisteraars kopen, vaak uit wildvreemde landen, die jouw muziek beluisteren.  Dit laatste niet helemaal zonder gevaar overigens. Want: Youtube en Spotify betalen natuurlijk wel voor jouw kliks en draaien dus flink wat algoritmes (die steeds beter worden) om bedrog op te sporen.

Vaak zie je ook dat breed adverteren, oftewel schieten met hagel, een wildgroei aan dislikes en negatieve reacties oplevert. Net zoals jij als man niet geïnteresseerd bent in maandverband reclames op je tijdlijn, heeft een verstokte rocker vaak niet zoveel met een video van MC Kebappie uit Damsco Noord. Maar: meer volgers, views en streams schetst wel een positief beeld richting boekingskantoren en concertzalen. Daarnaast zorgt het voor een vliegwieleffect richting potentieel geïnteresseerde luisteraars. Dus: je MOET bijna wel investeren via deze kanalen wil je groeien en op termijn geld verdienen aan je muziek.

Lang verhaal kort: de muziekindustrie en zeker de marketing daarbinnen is er niet eenvoudiger op geworden. Als Damascus hebben wij de luxe dat we niet hoeven te leven van onze muziek. Op Facebook promoties na hebben wij nog nooit geïnvesteerd in bovengenoemde zaken. Wel kan ik me heel goed voorstellen dat je hier over nadenkt, mocht je andere artiesten zo zien groeien en zelf ook willen leven van de muziek. Ik ken een aantal bevriende muzikanten die hier bewust op investeren. Hoe integer wil je daarin zijn, zeker als christelijke artiest, en wat communiceer je erover? Dat is helemaal aan jou. Gelukkig geldt voor een ieder van ons nog steeds: Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen!

MaddoC, rapper in Damascus, schrijft een aantal columns in aanloop naar de release van hun album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Hierin deelt hij ervaringen uit zijn muzikantenbestaan en kijkt hij verwonderd om zich heen maar vooral ook in de spiegel. Meer info: www.damascushiphop.nl

by damascus

BLOG #2 De drie beroerdste optredens van Damascus!

Het artiestenbestaan is voor ons (of voor mij in ieder geval) één groot avontuur. Doordeweeks werk ik op kantoor in een zakelijk kloffie, in het weekend stappen we in de waggie en rijden we naar de uiteinden der aarde (lees: de krochten van de biblebelt) en elke keer is het weer een grote verrassing waar we terecht komen. Onverstaanbare dialecten, fantastische rijsttafels, benauwde boerenschuren: je kan het zo gek niet bedenken of we hebben het meegemaakt. Hartstikke leuk natuurlijk maar soms ook best wel even slikken als je na twee- en een half uur rijden staat op te treden in de regen voor drie kinderen, een hond en een ballon. In het kader van meer transparantie zoals ik in mijn vorige column noemde: de drie beroerdste optredens van Damascus!

Flevo Festival 2011
Locatie: strandpodium
Aantal bezoekers: 200 – 300
Verhaal: ons 2e(!) optreden was op het Flevo Festival, toen nog Neerlands' grootste christelijke festival met jaarlijks zeker 10.000 bezoekers. Bizar natuurlijk. Vergelijk het met carnavalskapel De Droeftoeter die na drie blaaspartijen op de plaatselijke dorpsbrasserie wordt gevraagd om op te treden op Lowlands. Zegt misschien wel iets over christelijk Nederland. Of niet. Hoe dan ook, wij mochten daar optreden op een mooi buitenpodium in het zonnetje voor een volgepakt strand. Probleempje: we hadden net vijf nummers geschreven die we ongeveer voor de helft kenden, de beats waren niet of nauwelijks gemixt en we hadden een DJ meegenomen die onze muziek niet kende. Halverwege het 'optreden' ging het keihard regenen, waardoor het halve strand zich terugtrok onder de bomen op 300 meter afstand. Er zijn beelden van dit fiasco: waarop we elkaar gruwelijk in de weg lopen, onverstaanbaar schreeuwen en meters microfoondraad in de hand meetorsen. Grootste verrassing? Het jaar daarna werden we weer gevraagd! 

4M event 2014
Locatie: IJsselhallen, Zwolle
Aantal bezoekers: 10.000
Verhaal: een aantal jaar verder, tientallen uren stage ervaring rijker, ons debuutalbum uitgebracht. Jawel, jawel: oefening baart kunst. We waren dus klaar voor deze show en keken er reikhalzend naar uit: optreden voor duizenden bezoekers met een mooie, energieke setlist. Wow! Bij aankomst verdwaalden we backstage achter het hoofdpodium, klommen we over een hindernisbaan en wisten we na twee uur nog steeds niet wat er precies van ons verwacht werd. Wat bleek? Er was een lunchprogramma in een 'arena' waar auto's werden omgegooid door macho mannenclubs, en als voorprogramma mochten wij het publiek opwarmen. Vanaf een aantal rode containers. Zonder monitorspeakers of andersoortig geluid dat we zelf konden verstaan. Het geluid uit de zaal kwam met drie seconden vertraging retour. Probeer dan nog maar eens in de maat te rappen. Daarnaast moesten we beginnen toen de zaal nog aan het volstromen was. Niemand begreep waarschijnlijk wat die drie schreeuwende jochies op containers aan het doen waren. Na afloop lazen we de volgende tweet: "Rap-muziek"... You gotta love it. Damascus hiphopcrew @ #4MEvent is wel spitsvondig met rijm, maar ook een stelletje zenuwenlijers... Tja. Spijker op de kop wat ons betreft!

Buurt BBQ 2015
Locatie: een dorpje in het oosten van het land
Aantal bezoekers: luisterend 2 of 3, verwoed vleesetend 6 of 7, toevallig in de buurt misschien 12 of 13
Verhaal: hier waren we al eerder geweest, in een klein traditioneel kerkje, waar we een jeugddienst mochten verzorgen. Het gebeurde bij soortgelijke optredens nog weleens dat oudsten ons hoofdschuddend de zaal uitkeken en eendrachtig baden dat het geluid uitviel. Hoe dan ook, dit optreden was blijkbaar een succes geweest. We werden namelijk teruggevraagd een jaar later om op te treden op een buurt BBQ, na een sportevent. Vol goede moed gingen Mart, Bob & Frenz (ik was er zelf niet bij en heb dit verhaal dus uit de overlevering) op pad. Eenmaal aangekomen was er precies één microfoon beschikbaar. Daarnaast ook nog een half vergane aftandse luidspreker. De paar bezoekers die er nog waren zaten gezellig met elkaar te kletsen en hadden meer aandacht voor hun zwart verbrande ribbetjes dan dat ze behoefte hadden aan een flinke portie hiphopherrie. Naar ik later hoorde hebben wij nog nooit zo drastisch een setlist ingekort. 

Natuurlijk, daar tegenover staan gelukkig ook tientallen geslaagde optredens vol energie, muzikale hoogtepunten en verbinding. Door de jaren heen werden we beter, raakten we meer op elkaar ingespeeld en konden we ook wat selectiever zijn in de keuze om wel of niet op een aanvraag in te gaan. Maar: eerlijk gezegd had bovenstaand lijstje ook nog wel wat uitgebreid kunnen worden. Het is een zegen, de hobby die we mogen uitoefenen. Echt waar! En soms, heel soms, is het ook een ware beproeving.

MaddoC, rapper in Damascus, schrijft een aantal columns in aanloop naar de release van hun album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Hierin deelt hij ervaringen uit zijn muzikantenbestaan en kijkt hij verwonderd om zich heen maar vooral ook in de spiegel. Meer info: www.damascushiphop.nl

by damascus

BLOG #1 Wij (christelijke) artiesten zijn stiekem ontzettend aandachtsgeil!

“Al 2000 views voor onze nieuwe videoclip binnen 24 uur! Glory be to God!” Voorheen zag je zulke berichten regelmatig op onze social media pagina’s. Of check deze tweet van 16 mei 2016: “Zo maar 'es met twee man sterk het PSV stadion op z'n kop zetten. Wordt een feestje!”. Wat we er niet bij vertelden is dat het om een evenement ging waar ongeveer 200 mensen op afkwamen, die er wat verloren bijzaten omdat 29.800 stoeltjes leeg bleven. Het stadion bleef dus gewoon overeind staan en we hebben op feestjes gerapt met 20 bezoekers waar de sfeer er beter in zat.

Wat is dat toch, dat wij als artiesten de schijnwereld die social media toch al is, nog eens extra aangrijpen voor een flinke portie borstklopperij? De meest gelikte foto’s komen voorbij, met een bericht als “alleen maar liefde voor jullie” terwijl het ongeschreven bijschrift luidt: “kijk mij ontzettend lekker gaan”. Berichten over duizenden views, lovende reacties en uitverkochte shows vliegen je om de oren. En wij als christenen? Wij doen daar vrolijk aan mee!

Natuurlijk, we hebben allemaal Jeremia 9:23-24 gelezen. Maar meestal biedt dat vooral een kans om, onder het mom van ‘alle eer aan God’, onze blessings nog eens extra voor het voetlicht te werpen. Met onze lieve Heer als bandpromotor, die het goede dat hij geeft vooral tot uiting laat komen op een gelikt podium ten faveure van een hipster met gitaar en vetkuif. Zijn we echt zo onzeker met elkaar, altijd maar op zoek naar erkenning?

Sure, er is een andere kant van de medaille. Ook in de gospelscene is er volop sprake van concurrentie. Voor jou en mij tien andere Geralds, Matthijns, Hanne’s en Keessies. Doorbreken als veelbelovend worshiptalent in Veenendaal en omstreken? Achteraan aansluiten s.v.p.! Dus: we zorgen dat onze marketing op orde is. Helemaal als mijn broodwinning ook nog eens gebaseerd is op mijn muziek carrière. Want: zonder likes, views en positieve recensies geen boekingen en knallende verkoopcijfers op de biblebelt.

De hamvraag: hoe houden we professionaliteit en integriteit op een gezonde manier in balans? Zonder de wijsheid in pacht te hebben, drie sleutels die mij daarbij helpen:

1) Zelfspot. Neem jezelf niet te serieus. Als Bono een album aankondigt is het menens, als ik iets rondtoeter zijn de meesten het over vijf minuten alweer vergeten. Doorbreek de picture perfect en deel ook die kritische recensies, lege zalen en valse noten. Note to self: zelfspot versterkt je likeability, iets wat je waarschijnlijk vergeefs probeerde te bereiken met al die goednieuws berichten.

2) Inlevingsvermogen. Is het voor mijn luisteraars echt zo boeiend om te weten dat mijn videoclip al zoveel duizend views heeft behaald? Hebben we die perfecte glimlach niet al 3x eerder gezien op Instagram deze maand? Tegenover die 50 likes staan misschien wel 500 personen die niet reageren maar je berichten steeds vaker met een korreltje zout nemen.

3) Eerlijkheid. Blijf integer naar jezelf en God. Komen al die vrome praatjes recht uit mijn hart of is het een verkapte schreeuw om aandacht? Wat moet ik met een verentooi op een plek waar de zon niet schijnt? Af en toe afstand nemen van social media is voor mij persoonlijk sowieso een must.

Op een Canadese oorlogsbegraafplaats in Margraten las ik de volgende indrukwekkende spreuk: “from failing hands we throw the torch, be yours to hold it high”. Wij zijn met Damascus al veel te vaak op onze bek gegaan, voor jou als nieuw talent is er nog alle ruimte om een nieuwe standaard te zetten. En voor de rest van ons geldt: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Stay humble!

MaddoC, rapper in Damascus, schrijft een aantal columns in aanloop naar de release van hun album Nieuwe Ronde Nieuwe Kansen. Hierin deelt hij ervaringen uit zijn muzikantenbestaan en kijkt hij verwonderd om zich heen maar vooral ook in de spiegel. Meer info: www.damascushiphop.nl

by damascus